TRIN terug in Myanmar (Birma) Blog 4

Na het enorme feest van gisteren zijn we gaan eten in een restaurant op de 20e verdieping van een groot en modern uitziend kantoorgebouw. Aan de muur hangt een plakkaat met de namen van alle bedrijven die hier gehuisvest zijn. In het donker kijken we uit over een schaars verlichte stad met lichtjes zover het oog kan zien. Prominent en hoog verheven boven het gemiddelde gebouw steken de gouden en nu verlichte pagoda’s uit. Een symbool van een andere religie. Weliswaar wijst de punt van hun tempel naar de hemel, maar wijst de kern van deze religie de mensen niet op de levende God die de wereld zo liefheeft dat Hij voor de mensheid zijn Zoon gezonden heeft.


Als ik de voorzitter van het festival die avond vraag wat hij verwacht dat de impact van het festival zal zijn dan krijg ik een stralende reactie dat de kerk van die levende Heer Jezus Christus zal groeien en meer één zal worden. Hij is enorm blij met de nieuwe openheid die de regering aan het geven is om dit soort festivals te organiseren. Hij kijkt terug met groot enthousiasme en enorm dankbaar voor de enorm krachtige manier waarop God openbaar is gekomen.

Een laatste nacht in het hotel en ’s ochtends om 09.15 verzamelen we in de lobby om uit te checken en onze reis naar het noordwesten van Myanmar te maken. Niemand van het team is daar nog geweest en we weten dan ook niet wat ons te wachten staat. Ons vliegtuig blijkt een door propellers aangedreven toestel te zijn waarin plaats is voor 46 personen. De vlucht verloopt voorspoedig en na een uur en 20 minuten maken we een tussenstop op een groot vliegveld in Mandalay. Als we onze benen strekken zien we een vertrekhal, een grote verkeerstoren maar verder geen enkel vliegtuig. Groene velden omgeven het vliegveld. Als een aantal nieuwe passagiers zijn aangekomen stijgen we opnieuw op. Kleine dorpen worden zichtbaar, we tellen 2 tempelcomplexen en rond de 7 pagoda’s. In de verte is een bergketen zichtbaar. Na een rustige en verder zeer voorspoedig verlopen vlucht landen we in onze plaats van bestemming Kalaymyo. Onze koffers worden boven op een bus geladen. Deze bus is een kleine vrachtwagen met 2 banken waarop we kunnen zitten. Het straatbeeld wordt bepaald door scooters en zogenaamde ‘tuktuks’. Dat is een scooter met daaraan vast een karretje waarin 4 mensen kunnen plaatsnemen. Een lange geasfalteerde weg vol gaten en langs de weg merendeels ogenschijnlijk slecht onderhouden huizen. Kleine stalletjes met diverse waren flankeren de zijkanten van de weg. De zijstraten worden merendeel gevormd door onverharde wegen. Na een hobbelige rit van ongeveer 15 minuten komen we aan bij ons hotel. Het is een eenvoudig en schoon hotel, de kamers zijn eenvoudig, de douches leveren alleen maar koud water, maar het is zeker voldoende en ik verwacht dat we hier de komende 2 dagen prima kunnen verblijven. Morgen staat er nog een dag ‘Gospel Music festival’ op het programma, waar afwisselend Jan Sjoerd Pasterkamp, Mattheus en ikzelf zullen spreken. ’s Middags zal de rest van het team op outreach gaan. Na een heerlijke maaltijd duiken we op tijd ons kooitje in. Onder mijn raam rammelt een generator en ik ben dan ook blij met de meegenomen oordopjes.

Daniel Renger