Door Mattheus van der Steen
TRIN - Intens veranderd na de historische reis in Myanmar. Zat ik enkele dagen later alweer in het vliegtuig op weg naar mijn, zo geliefde Pemba in Mozambique voor een bezoek aan mijn geestelijke vader en moeder Rolland en Heidi Baker. Drie jaar geleden hebben ze mij geadopteerd als hun geestelijke zoon en ik keek er naar uit ze weer te ontmoeten!
Het was een reis van 2 dagen met een overstap in Johannesburg en Maputo. Aangekomen in Pemba kon de dikke wintertrui al snel uit. Want het was er 40 graden! Ania kwam ons ophalen en het weerzien was geweldig. Ik kreeg direct de sleutel van het huisje waar ik zou blijven slapen.
Het was heerlijk om op de hoofdbasis te zijn van Iris Ministries, een plek met een open hemel, maar ook een plek van crisis management en waar altijd wat te beleven valt. De honderden weeskinderen die er wonen, de honderden stafleden, de Bijbelscholen en de kantoren. Vanuit alle kanten op het terrein klonken liederen die gepassioneerd werden gezongen door de inwoners van dit prachtige, maar zeer arme land.
Ik kreeg het spreekschema te zien en ze hadden me ingedeeld op de Harvest School, een Bijbelschool voor internationale studenten. Dit jaar waren er rond de 160 studenten aanwezig uit 25 verschillende landen. Daarnaast was ik ingepland voor het geven van seminars op de Bijbelscholen waar voorgangers getraind worden. Ook was er tijd om internationale en nationale leiders te ontmoeten.
In elke samenkomst was de Heilige Geest enorm sterk aanwezig, soms zo sterk dat er van onderwijs geven niet veel terecht kwam. Het was de zalving van God die ons onderwees. Mensen werden krachtig aangeraakt, heerlijk!
’s Avonds bracht ik veel tijd door met Rolland en Heidi Baker. Wat zijn zij een geweldig echtpaar! Ze leven zo eenvoudig. Ze leven bij de armen en voor de armen.
In het midden van de week hebben Rolland, Heidi en ik 5 koppels getrouwd en daarna feest gevierd!
Het hoogtepunt van de reis was toch wel dat Heidi perse samen met Rolland, enkele nationale leiders en met mij in een gammele boot naar een eiland wilde varen. Waar we een stam zouden gaan bezoeken. Deze mensen hadden nog nooit papier gezien en leden erge honger.
Pemba ligt aan de Indische Oceaan en de golven zijn allerminst klein. Ik had de verhalen over de gammele boot van Iris Ministries natuurlijk wel gehoord en gelezen. De verhalen over de boot die niet zeewaardig is en dat het team van Iris Ministries regelmatig schipbreuk lijdt en gered moest worden. Maar ja, ik kon deze uitnodiging natuurlijk niet afslaan en zo vertrokken we met z’n allen in de boot. We namen ook een klein rubberen reddingsbootje met buitenboordmotor mee, voor het geval dat.
Helaas, binnen een uur op zee verloren we vanwege de hoge golven de buitenboordmotor van het reddingsbootje en kwamen we 4 uur later aan dan gepland. Vanwege de rotsen in het water moesten we voortijdig het anker uitgooien, onder het toeziend oog van 6 dolfijnen.
Het was intussen donker geworden en met zakken rijst op ons hoofd, de rubberboot afgeladen met een generator, geluidssysteem en cadeaus voor de kinderen. Kwamen we drijfnat aan op het strand waar we een warm welkom kregen van de inwoners en hun blije joelende kinderen.
We moesten goed kijken waar we liepen, want slangen en schorpioenen zijn hier in overvloed. Ik kon mijn ogen niet geloven, de armoede waar deze mensen in leven, afgesneden van de buitenwereld. Geen stroom, geen voldoende voedsel, geen papier of pennen en hutjes gemaakt van leem. Heidi was onlangs ook in dit dorp geweest en toen had het hele dorp Jezus aangenomen en we voelden Gods aanwezigheid in dit dorp.
Heidi legde haar hand op mijn schouders en begon zacht in het Portugees God te aanbidden en ze zei: “Mattheus, ik heb geen 5 sterren hotel voor je, maar kijk eens naar boven, dit is mijn 1 miljoen sterren hotel.” Ik begreep wat ze bedoelde en huilde. Die avond hebben we voor het dorp allerlei Bijbelse dramastukken voorgedragen en hebben we voor de zieken gebeden en iedereen is genezen!
Later die avond vertelden de 5 nationale leiders hun getuigenissen. Pastor Jozef was aan het woord en hij vertelde zo nederig dat hij rond de 5000 kerken had gestart in de afgelopen 5 jaar en dat de laatste tijd tientallen doden waren opgewekt en hele dorpen tot Jezus waren gekomen. Hij had vermenigvuldiging van eten onder de duizenden wezen en weduwen meegemaakt. Daar zaten we op de grond, in het stof, met een beetje rijst, en God was zo krachtig aanwezig. Ik begon weer te huilen. Dit was zo intens gelukmakend, zo bijzonder en direct kwamen de woorden van Jesaja 61 in mijn gedachten: “De Geest van God is op mij omdat God mij gezalfd heeft om aan armen het goede nieuws te brengen en om genezing te schenken een de verbrokenen van hart.
En daar was die vloedgolf van tranen weer, die diepe bewogenheid van God de Vader voor de verlorenen en de allerarmste. Dit is waar ik voor wil leven, dit is waar God me voor heeft geroepen.
Ik legde mijn handen op de nationale leiders en de Geest van God kwam krachtig over hen en de vreugde brak los. Daarna baden ze eensgezind voor mij en sprak het woord van God profetisch en krachtig door hen heen. Er gebeurde iets in mijn hart wat voelde als een vuur. Het was een kracht zoals ik nog nooit eerder had ervaren.
Het slapen in het dorp ging wat lastiger vanwege de gevaarlijke beesten om ons heen. Ik moest denken aan de tekst uit de Bijbel dat als we op slangen en schorpioenen zouden staan het ons niet zou deren en dat als we iets giftigs zouden drinken het niets met ons doet. Rustig viel ik in slaap om 4 uur later wakker te worden door de geur van verse koffie. Heidi had wat hout gesprokkeld en een vuurtje gemaakt, waar we de koffie dronken. We aanbaden de Heer en vierden een aantal uren later het kerstfeest met de inwoners van het dorp. We deelden rijst, kleding en heel veel liefde uit. Het afscheid was moeilijk en emotioneel.
Veel zegen,
Mattheus van der Steen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten