TRIN - Mattheus en Rebekah van der Steen, Ingrid van Diest en David Tari bezochten afgelopen week het Bulamu Children's Village in Oeganda. Dit kinderdorp hebben we dankzij vele Nederlandse en Belgische donateurs mogen opzetten en op dit moment biedt het een veilige woonomgeving voor bijna 300 weeskinderen. De meeste kinderen zijn geheel wees vanwege het overlijden van hun ouders aan Aids of andere ziekten.
Toen Mattheus in December samen met zijn zoontje Zephaniah het dorp bezocht en de kinderen vroeg wat hun droom was, antwoordden ze: We willen zo graag een keer naar de bioscoop. Een ander kind zei: ik ben nog nooit in de dierentuin geweest, weer een ander zei ik ben nog niet op het strand geweest en tientallen andere jongeren vroegen of ze gedoopt mochten worden.
300 stralende weeskinderen!
We hebben al deze dingen mogen doen de afgelopen dagen. Het waren onvergetelijke momenten. Bij aankomst op Entebbe Airport werden we letterlijk besprongen door de kinderen die helemaal uit hun dak gingen met het zien van ons. De atmosfeer in ons kinderdorp was helemaal fantastisch, de kinderen hadden er zo veel zin en de meeste zagen er al maanden lang naar uit. Het kinderdorp ziet er zo mooi uit, de meeste kinderen zijn gezond en gaat het ontzettend goed mee, ook op school worden er mooie resultaten gehaald. Het was opvallend te zien hoe goed de kinderen eruit zagen: hun huid glansde van gezondheid, hun ogen straalden en ze waren goed gekleed en goed doorvoed. Het is een beetje "hemel op aarde" in het kinderdorp. De eerste avond werden er tientallen kinderen door Jezus genezen en getuigden daarvan op ontroerende wijze. Oogproblemen, been en kniepijnen, rugproblemen, neus en keel pijnen, stuk voor stuk werden de kinderen en tieners door de Heer aangeraakt, heerlijk om te zien. De volgende dag brak de grote dag aan, 9 bussen stonden voor het kinderdorp en de opwinding was enorm, 300 stralende kindergezichten, door het dolle heen, in de bus deden onze oren bijna pijn van het gejuich en het gezang uit volle borst van de kinderen. Na bijna 2 uur rijden kwamen we aan in het centrum van Kampala waar de meeste in hun oude leven op straat sliepen en bedelden om geld, ze mochten nog het overdekte winkelcentrum in van de bewakers, maar nu waren ze de helden, 300 kinderen stapten uit op weg naar hun eerste ervaring, de bioscoop, het was een geweldig moment om ze allemaal in de rij zien wachten vol spanning wat hun te wachten zou staan, voor de jongere kinderen was er de film Toy Story 3 en voor de oudere kinderen The Karate kid.
Na de film waren al een paar kleintjes uitgeput vab de opwinding maar er stond nog heel wat op het programma. We gingen nu op weg naar de dierentuin, een soort wildlife education centrum, het was overweldigend zo veel blijde kinderen te zien en ze gingen helemaal uit hun dak bij het zien van zoveel wilde dieren. Na de dierentuin gingen we op weg naar het strand aan het Victoria meer waar ze een heerlijke lunch kregen en er sport, spel en zwemmen bij was, op de achterfgrond werd er met een klein bandje aanbidding gespeeld en voegde purser en een stewardess van de KLM bij het hele gezelschap. Moe, voldaan en met veel blijdschap keerde we avonds terug naar het kinderdorp.
Doopfeest
De volgende ochtend hadden we samen een heerlijke samenkomst waar gesproken werd over de zalving van God en over de doop. Ook hebben we samen directeur Joseph Lubega mogen zegenen en bemoedigen in de geweldige taak die hij verricht door voor deze kinderen te zorgen en hen zo dicht bij Jezus te brengen. Diezelfde middag mochten we ruim 60 tieners en jongvolwassen dopen als teken van gehoorzaamheid en liefde om Jezus helemaal te volgen. Na het dopen ging elke dopeling door een 'firetunnel' gevormd door de oudste kinderen van Bulamu Village die een zegen over hen uitspraken. David Tari gaf later die dag nog een business-seminar voor de grotere jongens die bijna klaar waren met school over het starten van een eigen zaak. Daarnaast was er veel tijd over om met elkaar te praten en toen brak het moment aan om afscheid te nemen van 300 geweldige kinderen die Jezus zo lief hebben en in Hem een geweldige toekomst hebben.
Parels in Gods hand
Het was bijzonder om tijd met onze verbondsvriend Jozef Lubega door te brengen, en een ander hoogtepunt was het weerzien met Brian. Brian is een weesjongetje van 11 jaar oud. Zijn ouders zijn op jonge leeftijd allebei overleden, zijn oude oma kon niet voor hem zorgen en zo kwam Brian op hele jonge leeftijd op straat waar hij jarenlang moest bedelen om te overleven. Elke avond sliep hij in de straten van Kampala op straat met gevaar voor eigen leven en hij wist niet hoe hij de volgende dag aan eten moest komen. Het was twee dagen voor kerst 2010, Brian had pijnlijke benen vanwege vitaminegebrek en zijn benen vertoonden wonden, maandenlang liep hij dezelfde shirt rond die net zo vies was geworden als de straat. Zijn ogen stonden hol en leeg, tien jaar was hij toen. Die dag met kerst in aantocht had hij erge honger en had hij niets te eten, Brian had een maatje gevonden die wel wat geluk had met bedelen en die voor hem wat eten ging kopen. Toen stopte er een auto met een sticker van Bulamu Children's Village op. De Heer zei tegen Mattheus die in de auto zat om te stoppen en Brian te vragen wat zijn nood was. Brian vertelde ons dat hij zo graag naar school wilde, dat hij al jaren geen schoenen aan had gehad, zich niet kon wassen en dat hij een geborgen plek wilde, een familie en het liefst een papa en een mama. Brian wilde graag in het kinderdorp van Joseph Lubega wonen. Mattheus heeft Brian mee genomen naar het kinderdorp waar hij liefdevol werd opgevangen door de Bulama staf en de kinderen. Hij kreeg al snel nieuwe schoenen, nieuwe kleren, een school uniform, genoeg te eten en zijn toet begon al weer wat boller te worden, de lege holle ogen vulde zich met hoop en blijdschap. De dagen die daarop volgden ging staf van Bulama Village met Brian mee naar de officiële instanties in Uganda om uit te zoeken wanneer zijn ouders waren overleden en of zijn verhaal klopte. Helaas klopte het verhaal, zijn ouders leefden niet meer en zijn oma was niet in staat om voor hem te zorgen. Nu, 6 maanden later, zitten we met een stralende Brian aan tafel en vertelt hij met zachte stem zijn verhaal, over zijn geluk en blijdschap dat hij in Bulamu Village mag wonen. Hij vertelt ook dat hij nog 1 droom had, namelijk een papa en mama vinden. En nu had hij die gevonden, want 1 dag na aankomst vroeg Brian met tranen in zijn ogen: Mattheus wil je mijn papa zijn, Rebekah wil je mijn mama zijn? Vanaf die dag noemt hij Mattheus papa en Rebekah mama, zijn ogen glunderen helemaal. Het afscheid was moeilijk op de luchthaven, maar ook dragelijk omdat we wetend dat Jezus erbij is en dat Hij uiteindelijk zorgt voor al deze geweldige kinderen, parels in Gods hand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten